Milieuzones: de feiten en de cijfers
De Rotterdammer kent het, de Amsterdammer kent het, de
Utrechter kent het, en de automobilisten die de verbodsbordjes tegenkomen
kennen het: een milieuzone. Een verbodsgebied voor voertuigen, een straat
verbod. Een straatverbod kende ik alleen maar als je als persoon niet zo aardig
was geweest tegen een ander persoon. Tegenwoordig kan het gekker. Zelfs een
auto kan een verbod krijgen. En waarom? Omdat hij een bepaalde leeftijd heeft!
Leeftijd en dus niet de hoeveel madeliefjes die uit de uitlaat komen. Nog even
en BV Nederland voert een verbod op ouderen in een bejaardentehuis in.
Alle gekheid op een stokje, een milieuzone is een politiek
speeltje die gesteund wordt door de linkse milieu lobby’s en slechts een paar
politieke partijen. Want Milieu, dat bekt zo lekker, zeker als we weer naar de
stembus moeten. STOP!
Heeft u zich wel eens afgevraagd of een dergelijke
symboolzone wel echt helpt? Laat u mij overtuigen in een paar getallen, feiten
en cijfers, dat zo’n idealistische zone beslist geen wondermiddel is.
Milieuzone Rotterdam: negennegentig komma negen procent, ik
schrijf het even voluit, 99,9% mag gewoon doorrijden. Alle sjoemeldiesels,
leaseauto’s, vrachtwagens et cetera mogen wel doorrijden. Oftewel; 0,14%
word/werd geweerd. Ongelooflijk? Ech wel.
Slechts zeventien, u leest het goed, 17 van de grootste
zeeschepen, zeereuzen, zijn verantwoordelijk voor AL het rijdend verkeer, en nu
komt het, ter wereld. Slechts 17 schepen staat gelijk de uitstoot van alle
auto’s ter wereld. En dat in een havenstad als Rotterdam met alle schepen?
We schakelen op: Van de 500.000 (vracht)auto’s die dagelijks
via 27 wegen Rotterdam inrijden worden/werden er van diesel 8.500 geweerd en van
benzine/LPG 700. 60% van de auto’s in Rotterdam komt van buiten de stad. De
bijdrage van auto’s op benzine/LPG door het weren is slechts 0,014% en van
bestelwagens slechts 1,7%. De borden, de handhaving, de administratie en de 33
handhavingscamera’s kostten Rotterdam de afgelopen anderhalf jaar (invoering 1
januari 2016) dik € 13 miljoen euro. Wat inhield (voor de uitspraak van de
rechter) dat de Milieuzone € 1.413 euro per geweerde auto kostte. Dat is voor
gewone mensen iets minder dan een maandsalaris. Snapt u het nog?
Even op de handrem. Heeft volgens u een milieuzone, in welke
vorm dan ook, wel zin? De gemeenteraden hebben er wel zin in. Zin in de
subsidies van het rijk en van de EU en in de stemmen van burgers die geloven
dat een dergelijke maatregel echt een significante bijdrage levert aan een
beter milieu. Er gaan stemmen op, om ‘alle’ milieuzones te schrappen want
Nederland is al één grote milieuzone. Een zone die gereguleerd wordt door het
Europees Bronbeleid. ‘Alle producten die nu gemaakt en verkocht worden moeten
schoner en beter zijn dan de huidige producten.’ Duurzaam is lang met je
spullen doen, want productie voor ‘nieuw’ is ook een belasting op ons milieu.
Waarom dan toch die onzinnige dure milieuzones die als
paddenstoelen uit de grond tevoorschijn komen? Is het idealisme,
kortzichtigheid of schijnpolitiek? Daar wordt juist het milieu, het slachtoffer
van. Daar worden wij en onze kinderen de slachtoffers van. Het wordt tijd om
dat geld wijs te besteden. Besteed het aan infrastructuur, ov, fiets maar ook
aan de bewustwording hoe wij steden gebruiken als particulier, als hobbyist,
als distributeur, als mens. Pas dan heeft het besteedde geld nut, en verliest
iedere milieuzone zijn waarde. Dat zijn feiten en cijfers waar wij allen wat
mee kunnen. Leest u mee dames en heren wethouders van Milieuzonesteden? Dan is
het nu aan de politiek, om echt iets te gaan doen. En ik weet wat. Afschaffen
en lang met onze spullen doen.
Frank Hensen
Column in magazine: Onschatbare Klassieker Okm 8 2017
Column in magazine: Onschatbare Klassieker Okm 8 2017
