Welkom in de wereld van Stedin

“Vroeger was alles beter!” Een zin die je wel eens hoort en daarbij denkt, is dat zo? Nu hebben we toch dit en dat in deze moderne snelle tijd? Ideaal toch? Dat is toch veel beter? Maar vroeger was het op sommige punten wel degelijk beter.  Zelfs zonder internet, twitter of facebook. Vroeger was het kleinschaliger, persoonlijker en niet geheel onbelangrijk, men luisterde ook echt naar je en wisten veelal je naam en hadden voor alles wel een passende oplossing. Tegenwoordig is dat wel anders. Compleet anders. Grootschalig en alles gaat met een klantnummer. Geen naam maar je nummer. Zijn wij door de veranderingen verworven tot nummers van de grootheden? Waarschijnlijk wel. En als je iemand persoonlijk spreekt, wat al een unicum is, dan wordt er niet naar je geluisterd en blijven ze een bandje afspelen wat neer komt op de standaard procedures met daarbij de standaard antwoorden. “Maar meneer, we hebben u toch persoonlijk gebeld?” Ja ze hebben gebeld, maar je hebt er werkelijk niets aan. Ze luisteren niet naar je verhaal en wat je te zeggen hebt, en blijven binnen het oh zo strakke protocol. Bang om er vanaf te wijken, bang voor de gevolgen. Voor vele zal dit klinken als een bekende ervaring. Helaas had ik die onlangs ook, met Stedin.  Een regionale Nederlandse netbeheerder die voornamelijk in de Randstad opereert. Stedin is verantwoordelijk voor het transport van elektriciteit en gas en levert ook aan ons, in Rotterdam. 

Welkom in de wereld van Stedin. Voorheen Eneco, Gemeentelijk Energiebedrijf en het rijk. Vroeger, dik 45 jaar geleden werden de woonboten in Rotterdam aangesloten op het energienet. Eerst elektriciteit en later gas.  De Familie K* woont als sinds 1967 op een woonboot in Rotterdam en in die tijd hadden de woonboten een zelf getimmerde kast aan de wal met daarin de elektriciteitsmeters. Ongeveer 40 jaar geleden, omstreeks 1976/1978 heeft het GEB (Gemeentelijk Energie Bedrijf), uit eigen beweging, de nieuwe stroomkasten geplaatst en ook door de GEB betaald. Eerst zat de kabel naar de boot rechtstreeks op de kast aangesloten, maar omdat, de toen veelal, ijzeren woonschepen om de zoveel tijd naar de werf moesten en het GEB dan elke keer moest komen om die kabel los- en aan te koppelen, zijn later de palen met stekkers geplaatst. Dit was toen der tijd allemaal tussen de gemeente en het GEB snel en goed geregeld. Ze hebben hiervan niets op papier en zoals Mevrouw K* zich herinnerd, hebben ze dat ook nooit gehad, omdat het GEB cq. de gemeente de kasten gewoon plaatste en er verder geen contract of kosten aan verbonden waren. Vanaf de stekker zorgde de bewoner voor de aansluiting.

De gasaansluiting, op het Gordelpad en Kanaalweg,  is tussen 1985 en 1988 aangelegd. Er is naderhand nogal wat consternatie over geweest: De bewoners die toentertijd gelijk hebben aangegeven op gas aangesloten te willen worden, moesten toen ca. fl. 2.000,00 (gulden) betalen om aangesloten te worden, mensen die een paar jaar later om een aansluiting vroegen, hoefde dat niet te betalen omdat de gasleiding er toch al lag. Wel heel frappant: mevrouw K* vertelde dat ergens eind november 2016/7 er een meneer van Stedin op het Gordelpad was, die om de sleutel van hun walkasten vroeg, ze hebben foto’s gemaakt met het huisnummer. Ze heeft nog even met deze man gesproken en hij zei onder meer  “ik word ook maar gestuurd; het is gewoon een touwtrekkerij wie er voor de kosten van het onderhoud moet opdraaien”. Deze meneer heeft ook de Kanaalweg in kaart gebracht met wat er allemaal aan kasten aanwezig was en in welke staat, als er al een kast aanwezig was.

In 2002 kocht ik een oude stalen woonboot aan de Kanaalweg. Mijn eerste huis en mijn eerste woonboot. Geweldig allemaal. Maar waar zitten al die aansluitingen? Dat is wel even anders dan ik gewend was in de woningen die ik daarvoor huurde. Geen mooie meterkast in de gang met alles erin zoals het hoorde maar her en der verspreid aan de wal. En wat bleek? In tegenstelling tot andere waren deze kasten nog van een goede kwaliteit ten opzichte van de rest van de straat. De gasmeter staat middenin de tuin in een oud houten hokje, de elektriciteit meter staat in een oude GEB kast tussen mij en de buurman in, aan de straatkant, de watermeter zat in het ruim van de boot verstopt, de hoofdkraan aan de wal in het pad in een put van een meter diep en ook ergens onder een stoeptegel moest een afsluiter zitten voor het persriool. Je snapt, niet ideaal en bij het doorgeven van de meterstanden moest je echt even de tijd nemen. Oude kleren aan, gereedschap pakken en hopen dat het ging. Ook dat hoort bij het leven op een woonboot. Maar na al die jaren, dik 40 jaar, hebben de leidingen van de gasmeter en het houten hokje het zwaar te verduren gehad. Je belt eens met Eneco om te kijken of dit niet anders kan. Je belt later met Stedin om een afspraak te maken of dit nog veilig is. Er wordt een afspraak gemaakt en een inspecteur komt poolshoogte nemen en zodra die de tuin in loopt, zie je hem kijken. “Serieus?” Dan moet ik het verhaal uitleggen hoe dit ooit zo gekomen is. Hoe de geschiedenis in elkaar zit en ergens tussen 1985 en 2002 is er bij het aanleggen van een gasmeter aan de wal, de meter geplaatst in een houtenkast. De stalen gaskasten die brandveilig zijn en volgens vele regels aan allerlei eisen moeten voldoen, staat er niet. En die wil ik wel! Immers, ik woon hier, en ik wil hier veilig wonen. Om het toepasselijk te noemen: Van het kastje naar de muur.

Totdat de situatie verergert en er inmiddels een nieuwe woonboot ligt en de oude gasmeter verder en verder roest trek ik weer aan de bel. Weer een monteur of inspecteur. Weer een dag vrij, weer een rapport, weer een dossier, weer gaan ze weg en vervolgens hoor je niets meer. Niets!

Maanden verstrijken…

En weer trek ik aan de bel. Weer een monteur of inspecteur. Weer een dag vrij, weer een rapport, weer een dossier, weer gaan ze weg en vervolgens hoor je niets meer. Niets!

Maanden verstrijken…

En weer trek ik aan de bel. Weer een monteur of inspecteur. Weer een dag vrij, weer een rapport, weer een dossier, weer gaan ze weg en vervolgens hoor je niets meer. Niets!

Aan een dood paard trekken is een mooie gezegde, maar helaas komen wij geen stap verder. Zelfs niet als een inspecteur de hele straat in kaart brengt. En vervolgens hoor je hier weer niets over.

De ZOAB Rotterdam, de belangen vereniging van woonboot bewoners, is inmiddels in gesprek met Stedin omdat deze situaties bij meerdere zo niet alle woonboten spelen. Elektriciteit kasten die onder water staan, sloten die defect zijn, deuren die ontbreken, verroeste leidingen etc etc.  Het eerste gesprek welke op 2 maart 2017 werd gevoerd was meer verkennend en toen al werd duidelijk dat Stedin niet op de hoogte was van hoe de situatie ter plaatse is, en hoe dat tot stand is gekomen.  Het tweede gesprek op initiatief van Stedin vond plaats op 17-10-2017 en hierin werd duidelijk dat er wat moest veranderen. Maar dat Stedin icm de Gemeente Rotterdam (voorheen GEB en Havenbedrijf) wel op 1 lijn moeten komen. En dat zijn ze tot op heden niet. Immers het gaat om geld! HALLO ROTTERDAM, het gaat om veiligheid!!! 

• Stedin wil de nieuwe walkasten plaatsen, maar mag deze niet kopen.
• Stedin wil de nieuwe walkasten plaatsen en daarna het eigendom/de verantwoording d.m.v. een ‘contract’ overdragen aan de eigenaar van de woonboot, zodat de situatie net als bij een woonhuis is. (t/m de meter is de verantwoording van de Netbeheerder, daarna van de bewoner).
• Stedin wil de nieuwe walkasten plaatsen, maar van de Gemeente Rotterdam de toezegging dat de bewoners, na de overdracht niet in eens precario of een andere belasting, voor de grond waarop de kast staat, wordt aangerekend.
• Stedin wil de nieuwe walkasten plaatsen, om het in het gebied Rotterdam de zaken voor eens en voor altijd te goed te regelen.

Aangezien de kasten ooit, in een ver verleden zijn geplaatst door en/of in opdracht van het Gemeentelijk Energie Bedrijf en het Gemeentelijk Havenbedrijf, vindt men bij Stedin dat de Gemeente Rotterdam verantwoordelijk is voor de aankoop van de nieuwe walkasten.

VEILIGHEID!
Nu is onze elektriciteitskast één van de betere in de straat, maar onze gastkast absoluut niet. Net zoals dat iedere woonboot anders is, is ook iedere aansluiting anders. Iedere kast is anders en iedere situatie is anders.

Dinsdag 27 november 2018. De dag dat wij een slimme meter krijgen. Gas en elektriciteit. Normaal een klus van 50 minuten voor 1 monteur, duurde bij ons dik 6 uur en in totaal 3 wagens en 5 man waarbij zowel de nieuwe gasmeter als de nieuwe elektriciteitsmeter beide weer werden vervangen!  Weer een dag naar de Filistijnen en een gasmeterhokje van hout dat gesloopt is.  

Citaat uit de klachtenbrief:
Plaatsing slimme meters

Op dinsdag 27 november jl. stond de plaatsing van de slimme meters gepland, tussen 08.00 uur en 10.00 uur. Om 08.30 arriveerde de monteur.

Na de nodige verbazing over onze antieke gasmeter, benadrukte hij ook, dat Stedin hier al lang een andere kast om had moeten plaatsen. Dit is/ was namelijk een gevaarlijke situatie. De grondleidingen waren dermate verroest, dat het bijna onmogelijk was hieraan nieuwe leidingen vast te maken. Overigens zou de betreffende monteur een melding maken bij Stedin van de staat van onze leidingen, hiervan ontvang ik graag de bevestiging.

Vanaf het moment, dat de elektriciteitsmeter geplaatst werd ging werkelijk alles mis. Er zijn diverse ‘hulptroepen’ ingeschakeld en het stroom is diverse keren zomaar uitgevallen. Het is gebleken, dat de betreffende monteur een dergelijke ingewikkelde klus (nog) niet aankon.

Soms zit het mee, soms zit het tegen! Hier zat alles tegen en wij zijn niet de enige woonboot waar het tegen viel zo blijkt uit een rondgang. En nergens gaat een belletje rinkelen bij Stedin dat een woonboot wellicht toch anders is dan een woonhuis. Zelfs na een verhitte discussie over de gasmeter krijg ik een link doorgestuurd wat van Stedin is, en wat voor ons is, met een plaatje erbij ter ondersteuning. https://www.stedin.net/aansluiting/de-meterkast
Had ik maar alles zoals op dat plaatje. Was dit maar op iedere woonboot zo! Dan schreef ik dit verhaal niet. Dan waren wij ‘normaal’. Zijn wij dan nu abnormaal? Nee! Wij wonen op een woonboot en zoals de situatie nu is, is niet normaal!

Kunnen wij hier spreken van wantoestanden? Mismanagement of miscommunicatie? Welk woord je hieraan wilt koppelen maakt niet uit, de situatie bij ons, en bij vele andere woonboten blijven hetzelfde. Onveilig! Een gasexplosie, gaslek, brand in de meterkast, een kind dat speelt en geëlektrocuteerd wordt. Dat zijn reële voorbeelden die gelukkig (nog) niet zijn voorgekomen, op de brand na, in een elektriciteitskast met water erin. Maar ook dat willen wij in de toekomst voorkomen. Wij willen geen brand, wij willen geen gaslek, wij willen dat de situatie aangepakt wordt en stappen worden gezet! Mouwen opstropen en regelen die handel. Niel lullen maar poetsen! Doen!

Stedin EN Gemeente Rotterdam, whoe cares wie de rekening ACHTERAF gaat betalen. Dat is een strijd tussen jullie. Tussen Stedin EN de Gemeente Rotterdam en niet tussen de bewoners en Stedin! Zorg dat de situatie, de wantoestanden aangepakt worden, plaats nieuwe kasten, en een kast voor onze gasmeter! Plaats die verdulleme kast en ga daarna bakkeleien wie welke rekening moet betalen, maar laat ons en de andere bewoners niet langer in deze situatie leven. Neem de verantwoordelijkheid, toon ballen en regel dit zooitje!

Wees geen grootbedrijf, maar ga terug naar de roots. Vraag naar onze naam ipv ons nummer, luister naar ons verhaal en zorg voor een oplossing zoals ze dat vroeger ook deden. Want vroeger was alles beter. Toen hadden wij nog een gaskast.